Aan het einde van dit voor mij, positief, ingrijpende jaar 2007 wens ik allen vanaf de plek op de foto, een zeer gezegend en vredevol 2008. Je zou niet zeggen dat de foto is genomen in een zéér drukke strandplaats. Dat maakt nu net dat het zo'n bijzonder plekkie is. Een hoekje rust in de gekte van duizenden en duizenden mensen die de jaarwisseling komen vieren aan het strand. Buiten het seizoen is er hier weining of niets te doen en dan is het nog prettiger. De Braziliaan krijgt veelal collectieve vakantie rondom de feestdagen. De periode half december - februari (of t/m carnaval) moet gezien worden als juli-augustus in Nederland. Met een piek aan het strand rond de jaarwisseling. Kerst thuis vieren, dan naar het strand. Op oudjaarsavond eerst een goede maaltijd gebruiken, met varkensvlees natuurlijk want het varken snuffelt in de grond en stuwt het vooruit, terwijl de kip (hoofdgerecht met Kerst) achteruit krabt met zijn poten. De kip laat het oude jaar achter zich, het varken duwt ons het nieuwe jaar in. Dan naar het strand, het liefst in witte kleding, en 00.00 uur afwachten om elkaar dan onder het vuurwerk een goed nieuw jaar toe te wensen. Dan is het voor velen de tijd om de zee in te lopen en zeven keer over een klein golfje heen te springen om geluk in het nieuwe jaar te vragen. Velen hebben ook een zelfgemaakt klein bootje bij zich met daarin wat offers zoals sigaren, bloemen, een drankje, een stuk kip, etc. Deze wordt de zee ingeduwd met de hoop dat het niet terugkomt want dat hebben de goden hun offer geaccepteerd. De godin van zee heet Imanjá. Een andere naam voor onze OLVrouw Maria. De slaven uit Afrika mochten immers hun goden niet aanbidden en vonden in de afbeeldingen van Maria en de heiligen in de Katholieke kerk een substituut voor hun eigen goden. Zo werd bijvoorbeeld onze St. Joris met zwaard hun god van de oorlog etc. Sincretisme heet dat; mengeling van geloven. Velen hebben er hier dan ook geen moeite mee om zich én katholiek én spiritist te noemen, of andersom. Dat kan toch goed samen gaan?
Meestal als ik hier ben rond deze tijd ga ik ook wel naar het strand maar het gespring en het bootje laat ik maar achterwege. Een paar uur eerder hebben we dan net de Eucharistieviering in dankzegging voor het afgelopen gevierd en gevraagd om zegen over het nieuwe jaar. Dat lijkt mij genoeg.
Eergisteren moest ik nog een handtekening zetten voor de inklaring van de kist met boeken. Die moet nu ergens in de haven van Itajaí staan, zo'n 30 km. verderop. Met de feestdagen en de vakanties van de ambtenaren mag ik blij zijn als die kist rond half januari vrij gegeven is. Maar weer bidden dat we de groene knop krijgen en niet de rode. Op het vliegveld van São Paulo werkt het ook zo. Je drukt op een knop bij aankomst. Bij rood mag je al de koffers open doen, bij groen kun je zo doorlopen. Nu schijnen ze in de haven ook zo steekproefgewijs te werken. Dus mensen... allemaal duimen voor groen. Niet alles staat namelijk duidelijk uitgeschreven op de vrachtlijst die ik opstelde. En dan kunnen ze het óf confisceren óf 60% invoer rekenen.
Nu het duidelijk is waar ik in februari kom te wonen geef ik dat adres gelijk maar door. Het is de pastorie van de kathedrale kerk in de stad Ponta Grossa, deelstaat Paraná. Zo blijf ik vrij voor opleidings- en vormingswerk in het bisdom.
Pe. Matthias J.A. Ham
Paróquia Sant'Ana
Rua Sant'Ana 528
Cx. P. 669
84.010-320 Ponta Grossa - Pr.
Brazilië
Telefoon: 0055 42 3224.0143
Mobiel blijft hetzelfde: 0055 42 99335724