Nieuwe project is uitdaging

Een vorige keer schreef ik al dat er een nieuw sociaal project op mijn weg is gekomen. Deze keer betreft het geen kinderen, geen kleine studiebeurzen, maar bejaarden. In de stad Ponta Grossa, met 330.000 inwoners, hebben een van oorsprong nederlandse arts en een braziliaanse verpleegster zeven jaar geleden het initiatief genomen om bejaarden met Alzheimer, Parkinson en andere akelige aandoeningen, waardoor mensen thuis geen waardig bestaan meer kunnen leiden, te verzorgen. daartoe huurden ze een woonhuis, pasten het aan en een tweede was al snel nodig. Op het ogenblik zijn er drie huurhuizen waar in totaal 34 bejaarden verzorgd worden en alle medische begeleiding krijgen die nodig is. De huisbaas echter wil de huizen terug. De inspectie voor de gezondheidszorg stelt ook steeds hogere eisen. Mijn hulp werd gevraagd om te kijken of er niet ergens een fonds is dat zou kunnen helpen om een geschikte behuizing te bekostigen. Er staat namelijk een kloostertje te koop dat ideaal is voor dit doel en waar het mogelijk is om het aantal bewoners uit te breiden.
Inmiddels is er een weldoener gevonden die de grond en het gebouw aankoopt om het aan de nieuw op te richten stichting "Longevus" te verhuren voor een schappelijke prijs.
Ik ben nog op zoek naar € 210.000,00 om het ernaast gelegen stukje grond aan te kopen. Bedoeling is om daar een vleugel aan te bouwen voor bejaarde priesters en religieuzen. Er zal nu ook een bestuur samengesteld dienen te worden en een fiscale contrôlecommissie. Al met al een leuke uitdaging voor weer een goed doel. Jullie worden op de hoogte gehouden.

Een ander nieuwtje is dat ik van 15-26 augustus even in Nederland ben. Het betreft een uitnodiging voor een huwelijksviering waarvoor een ticket opgestuurd zal worden. Ik maak van de gelegenheid gebruik om aan wat fondsenwerving te doen voor bovengenoemd project. De duur van 10 dagen is natuurlijk niets maar meer kon ik er niet van maken. Per slot van rekenng ben ik pas begin februari hier begonnen en dan is het niet terecht om direct voor een langere periode afwezig te zijn. Veel mensen zal ik niet zien in die paar dagen en ik hoop oprecht dat daar begrip voor is.

Ondertussen zijn de temperaturen alweer een stuk aangenamer maar ook wisselvallig. Griep heerst hier dan ook overvloedig. Zelf heb ik weer eens een sinusontsteking zoals ik dat ieder jaar hier had. In Nederland was dat een stuk minder. Toen ik 20 was heb ik die hier opgelopen toen we laat in de avond van het strand terug reden naar huis (300 km) en de voorruit van de auto brak. Dan maar door zonder voorruit. Dat voorval herinner ik me dus ieder jaar tenminste één keer gedurende enkele dagen. Maar het verblijf aan het strand die keer had ook zeer aangename kanten en ook díe herinneringen komen dan weer terug.