Twee maanden later...

Morgen is het alweer 12 oktober, een nationale religieuze feestdag. De dag van O.L.V. Aparecida. Hierover schreef ik vorig jaar dus wie wil kan dat opzoeken op deze blog. Het betekent wel dat er afgelopen vrijdag heel veel mensen een lang weekeinde zijn begonnen en velen trokken naar het strand. Zo ook vrienden van me die naar de Toca in Bombas zijn gegaan. Op de foto is te zien wat er de laatste maanden is bijgebouwd. De bouw linksboven is een overkapping van een van de twee terrassen van mijn eigen verdieping. Daar was nog geen eigen suite voor bezoek; die moesten altijd in een ander apartement maar dat is nu verholpen. De voorkant van die kamer is helemaal van getint glas. Gisteren hebben ze het afgemaakt en als het goed is krijg ik vandaag nog foto's daarvan binnen die dan gepubliceerd kunnen worden. Twee maanden heeft hij erover gedaan, onze Senhor Pedro, een vakman op de leeftijd van 65 die met zijn vrouw al die tijd Ponta Grossa heeft verlaten om die kamer te bouwen en ook nog een apartement op de begane grond. Die is rechts onder te zien. Degenen die het gebouw kennen, en dat zijn er weing in Nederland, zal het opvallen dat de gemeenschappelijke ruimte is verdwenen. Dat is nu een apartement voor 5-6 personen. En zo rommelen we maar wat aan om zo veel mogelijk te verhuren in de zomer. De opbrengst kan dan weer voor sociale projecten gebruikt worden. Over Pedro gesproken, dat is er nog een van de oude stempel. Begint om 5 uur in de ochtend en gaat door tot 8 uur 's-avonds. Niet te stoppen die man. En als een aapje loopt hij over die dakpannen en ik mijn hart maar vasthouden. hij vond het maar niets dat ik er 2 dagen was want die dagen kon hij niet vroeg genoeg naar zijn zin beginnen. Hij moest wachten tot 6 uur in de ochtend om de buren (lees: meneer Ham) niet wakker te maken. Er zijn al enkele boekingen binnen voor de zomer, en als ik de vaste lasten voor het volgende jaar er uit kan halen dan ben ik tevreden. Maar het zal wel wat meer dan wat worden.

Toen ik vandaag begon te schrijven viel het me op dat het al twee manden geleden is dat ik wat op de blog zette. Er is ook steeds meer te doen. Nu ben ik 25 echtparen aan het trainen opdat zij andere echtparen kunnen helpen. Gisteren gebeurde er iets bijzonder moois. Na het theoretisch gedeelte wilde een stel een "proefsessie" met mij doen in aanwezigheid van de anderen. Die "proefsessie" echter werd bijzonder serieus, tot huilens van de twee aan toe, en doordat ze veel dieper in hun relatie doken dat ze hadden gedacht, ontdekten ze ook waar de knoop in die relatie zat. Het begin van de heling is dus begonnen. En zo mag ik vaak "heling" voor mijn ogen zien gebeuren. Iets waar ik dankbaar voor ben. En over dankbaarheid gesproken, eergisteren hebben mijn collega en ik besloten om mijn zilveren priesterjubileum op de dag zelf te vieren met een Eucharistieviering in de kathedrale kerk van Ponta Grossa. Twee maart, een dinsdag, om 19:00 uur. Welkom dus! En voor nu een hartelijke groet. P.S. zo is het dus geworden. Ik ben er tevreden over.