29 dec. 2009 06.10 uur

Kijk, zo kan je je ook op de jaarwisseling voorbereiden; door om 06.00 uur in de ochtend een strandwandeling te maken en foto´s te nemen van de zon-opkomst. En dan zelf ook stiekem door vrienden gefotografeerd worden.

IK WENS ALLEN EEN MOOIE, GEZELLIGE JAARWISSELING EN EEN GEWELDIG, GEZEGEND EN VREDEVOL NIEUW JAAR.

Inbraak en Kerst 2009

Vorige week was een rotweek. Ze belden me vanuit Ponta Grossa om mee te delen dat het huis "Vianney" gedurende de nacht van 15 op 16 december was opengebroken en ze er alles uitgehaald hebben, tot de douchekop aan toe. Dat huis(je) staat op de grond achter de kliniek voor bejaarden en is bedoeld als ontmoetingsplaats voor de diocesane priesters. Iedere maand betalen mijn collega's (ja, ik ook) een bedrag om de boel op te bouwen en ik heb daar de coordenatie over het geheel. Het echtpaar dat me daarbij helpt is gelukkig erg bij de hand en grepen de koe bij de horens, alhoewel, er waren weing horens over. Twee nachten later kwamen de heren nog eens terug om ook de ijskast er maar uit te halen. Daar hadden we allemaal een goede kater van want deuren en ramen waren natuurlijk ook kapot geramd. De onmacht en het bedreigende van zo'n actie maakte dat ik toch wel even twee dagen aangeslagen was (lees: p..nijdig). En op afstand kan je al helemaal weinig doen, ik zit tenslotte 375 km zuidelijker aan het strand. De bewakingsdientst heeft er nu 's-nachts een mannetje lopen maar dat kost allemaal weer geld en er zal een meer definitieve oplossing moeten komen. Alle betrokkenen zijn de klap inmiddels weer te boven en het leven gaat verder. De verliezen horen daar ook bij. Mijn moeder zei altijd: "als je denkt dat je er bent, dan ben je er net niet".
God zij dank komt de zon nog iedere dag, ook hier in het oosten, op, maar hier gaat ze natuurlijk niet in de zee onder zoals we op school leerden, maar komt ze vanuit de zee op. En hoe! Niet dat ik dat iedere dag zie want ik ben niet zoals die vroege vogel op de rots.

Alles is klaar om Kerst te vieren. Donderdagavond hebben we de Eucharistieviering om 20.30 uur, tijd genoeg dus voor de mensen om van het strand terug te komen, dan naar de Mis en daarna een maaltijd met het gezin, familie en andere gasten. In Brazilië is Kerst nog een echt familiefeest. De meeste badgasten komen dan ook pas na de Kerst op vakantie. Dan breekt de hel los in Bombas en omgeving tot 4 januari. Water tekort, licht uitvallen en veel herrie van degenen die denken dat ze alleen aan het strand zijn en de luisspeakers op volume 100 zetten. Tot aan Carnaval zal het dan heel druk zijn, en daarna beginnen de scholen weer. Dan ben in inmiddels in São Paulo geweest om wat lessen te geven en heb ik twee keer de parochie overgenomen omdat mijn collega met vakantie gaat. Maar tegen die tijd schrijven we weer wat. Voor nu zeg ik: Zalig Kerstfeest en een mooie Jaarwisseling.

Voorbereiding op Kerst

De 11de van deze maand mocht ik al met vakantie gaan naar Bombas, de strandplaats. Tot de vijfde januari kan ik hier uitrusten, cursussen voorbereiden en de plaatselijke priesters helpen met de vieringen. Maar ook de tuin en het huis moeten gereed gemaakt worden voor het Keerstfeest. Dit is het geworden. Met behulp van enkele mensen die ook in de Toca d´U verblijven waren we gisteren lekker bezig en de gasten kunnen komen. De boekingen lopen lekker, de vaste lasten voor het volgend jaar zijn er al weer uit denk ik. Natuurlijk vergeten we de innerlijke voorbereidingen ook niet. Tot over een paar dagen.

Eerste keer Vormsel toedienen

Nou vooruit dan, één keertje. Een foto als deze was ik nog steeds schuldig aan de oud-studenten van Bovendonk die de paarse knoopjes van deze toog bij elkaar gespaard hebben. Hun vertegenwoordiger zei bij de gelegenheid van het het bekendmaken dat de paus me de titel "Kapelaan van Zijne Heiligheid" had toegekend, dat ze de moed niet hadden om de buikmaat op te meten voor de paarse band. Maar goed ook want die band is inmiddels al een stuk ingekort.

Waarom in vol ornaat van monsigneur? Onze bisschop had in november een foutje in zijn agenda gemaakt door Vormsel-vieringen dubbel te boeken en vroeg me daarom op het allerlaatste moment om dit sacrament toe te dienen in de kathedrale kerk. Een mooi moment van gewaarwording van de kracht van dit sacrament. En omdat de kinderen, pubers en enkele volwassenen toch een bisschop verwachtten, maar in de toog geschoten. Ik had er zelf meer moeite mee dan de gelovigen die naar de kerk kwamen; die reageerden amper en vonden het normaal. Over een paar dagen is het Kerst. Dan schrijf ik weer wat verder. Deze tekst en foto´s wilde ik tien dagen geleden al op de blog zetten, maar er waren technische problemen. Gelukkig is Frank de Ruyter er altijd nog in Roosendaal, mijn trouw en toeverlaat voor dit soort problemen sinds de Bovendonk-tijd. Bedankt weer Frank.