24 maart, Tweede Paasdag
Tweede Paasdag in Nederland. In Brazilië kent met geen "tweede dagen", ook niet met Kerstmis. Alles draait weer zoals iedere maandag. Maar nog niet voor mij. Ik moest zelf erg wennen aan het idee, maar ik heb Pasen aan het strand doorgebracht. Vorige week werd duidelijk dat de bisschop voor zou gaan tijdens de vieringen in de kathedraal van Ponta Grossa, parochie waar ik woon. En daarnaast is er nog de pastoor. Nóg een priester was gewoon niet nodig. Ik had het voornemen om in een andere parochie te gaan helpen. In mijn herinnering was het daar op Goede Vrijdag altijd bijzonder druk door de enorme toeloop van biechtelingen. Toen ik dat idee opperde werd mij verteld dat er dingen veranderd zijn in de bijna twintig jaar die ik in Europa doorgebracht heb. En inderdaad, de pastoor van die parochie vertelde me dat er helemaal geen gelegenheid tot biechten is op die dag. Het is gewoonte geworden dat meerdere priesters uit de omgeveing elkaar helpen door op een gegeven avond samen te komen in een parochie om dan biecht te horen. En zo werken ze alle parochies af. En daarnaast is het aantal biechten zowieso erg afgenomen. Dus wat zou ik Ponta Grossa blijven doen? De pastoor van Bombas (strand) was enorm blij met mijn aanbod om hem te assisteren. Er zouden hier in enkele grote kapellen geen Eucharistievieringen zijn maar gebedsdiensten, door gebrek aan priesters. Vrijdagmiddag hielden we met een paar honderd mensen de viering om 15.00 uur. Daarna liep ik 's-avonds mee in een boeteloop. Dat was indrukwekkend. Honderden mensen, afkomstig uit de verschillende kerkdorpen trokken met een houten kruisje en een kaars in de hand richting hoofdkerk. Langs de weg stonden er mensen te wachten tot de stoet voorbij kwam en sloten zich vervolgens aan. Aan het einde waren er zo'n 3.000 mensen die na een korte overweging hun houten kruisjes op een hoop gooiden om verbrand te worden. De Vigilieviering zaterdagnacht was ook indrukwekkend. Niet zoals ik de laatste jaren gewens was bij dezusters Benedictinessen in Oosterhout, maar ook mooi op een andere manier. En omdat de pastoor 4 eucharistieveiringen had op Paaszondag vroeg hij me er een over te nemen. Natuurlijk. De microfoon werkte niet dus moest de keel wijd open gezet worden. De Paasdagen hier zijn mooi en goed geweest. Ik wens allen die dit lezen Zalig Pasen toe.
1 reacties:
Vorig jaar Eerste Paasdag in Oosterhout. Na een week bij de zusters Benedictinessen te hebben doorgebracht en daar tijdens de diensten 3 of 4 keer per dag met het lijden van Jezus geconfronteerd te zijn, was mijn stemming nogal mineur.
En daar stond u dan tijdens de eucharistie. U begon over het nieuws op tv, radio, i-pod. En ik dacht, ja hoor, ook nog iets belangrijks gemist terwijl ik hier ben. En toen opeens, daar kwam het: Hij Leeft! En het enthousiasme en de overtuigingskracht waarmee u die twee simpele woorden de kerk in stuurde, deden bij mij de zon opgaan. Hij Leeft! Het jubelt bij mij nu nog steeds van tijd tot tijd op die manier van binnen.
Lieve Matthieu, dank je wel, dat heb ik sinds die tijd zo vaak willen zeggen. En nu doe ik het. En nee, ik ben niet verhuisd. U wel. En ver ook.
Maar toch, voor altijd in dankbaarheid,
Ingrid
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage