1 mei: Hemelvaart en dag van de arbeider

De laatste dagen regent het behoorlijk. De temperatuur is gelijktijdig gezakt tot 15 graden. De zomer is voorbij. Waarschijnlijk krijgen we eind mei nog even wat warme dagen maar dan is het op voor dit jaar. De voorspellingen beloven een pittige winter hetgeen wil zeggen dat nachtvorst zeker niet is uitgesloten. De huizen hebben standaard geen verwarming en het vervelende daarvan is dat bij veel regen ook alles in huis, inclusief kleding en beddengoed, vochtig blijft.
Vandaag had iedereen vrij maar vanmiddag heb ik gewerkt. Iedere donderdagmiddag bezoek ik een jonge congregatie van broeders en priesters die als charisma hebben om met drugs- en andere verslaafden te werken. Na een inleiding van anderhalf uur volgen er 4 individuele sessies van 50 minuten, hetgeen zo’n middag best pittig maakt. Morgen, net als iedere vrijdagochtend, is het weer tijd om naar de abdij te gaan om daar 4 mensen te begeleiden.
Het is inmiddels zó geregeld dat ik geen vrije dag neem door de week maar aan het einde van iedere maand vier dagen naar de Toca d’U in Bombas ga. En dat bevalt uitstekend.
Eergisterenavond dineerde ik met vijf andere Nederlanders. Anne Ceulemans van het Centraal Missie Commissariaat (Den Haag) was in het land en had een werkbijeenkomst met enkele door het CMC uitgezondenen in Curitiba. Daar het naar de hoofdstad van de deelstaat Paraná “maar” 110 km rijden is, had ze mij, in de hoedanigheid van POW-er uitgenodigd om kennis te komen maken. POW staat voor permanent ontwikkelingswerker en een pow-er is als het ware een “observer” die het CMC van informatie voorziet over specifieke onderwerpen uit het land van uitzending. Anne overhandigde mij enkele info-blaadjes en het boekje Un Abrazo van de Week Nederlandse Missionaris dat onlangs is uitgegeven. De wijk Santa Felicidade in Curitiba staat bekend als hét centrum van italiaanse restaurants en het was in een ervan dat we elkaar troffen. Het deed me goed om ook de in Curitiba wonende Agnes daar weer na meer dan 20 jaar te ontmoeten. Verder waren er ontwikkelingswerkers uit Belém, Rio de Janeiro, Brasília en Porto Alegre, uit alle hoeken van het land dus. Zij waren aan de slag geweest met het onderwerp “internationale vrouwenhandel”. Eens in de zoveel tijd is er een landenbijeenkomst en dan komen alle uitgezondenen bij elkaar. Dat schijnen er in Brazilië zo’n 10 te zijn. Lijkt me erg boeiend om die allemaal eens te ontmoeten. Alhoewel, ... vlak na mijn wijding in ‘85, toen M. Los van het CMC in Brazilië was, was ik ook van de partij bij een gelijksoortige bijeenkomst. Margaret had toen alle priesters die in de braziliaanse kaartenbak van de “loslopers” van het CMC zaten bij elkaar geroepen. Toen ben ik wel wat geschrokken. Voor mij waren het allemaal oude mensen die ik nogal vreemd vond doen. De ene zat ergens op een eiland, de ander deed een of ander duister werk in de krottenwijken,... het staat me niet goed meer bij, maar dat ik het vreemde lui vond en me toen afvroeg of ik ook zo’n vreemd geval zou worden, dat weet ik nog goed. Dit keer was ik de enige priester... En de mensen die ik in Curitiba aantrof waren stuk voor stuk normale en sympathieke mensen. Of zij tot dezelfde conclusie komen? Só Deus sabe! (only God knows!)

Aanstaande zondag zal Albert Buter in Hoeven tot diaken worden gewijd. Ik heb hem al geschreven, maar ook vanaf deze plek: "van harte proficiat".